Obiekt wykonany ze stali, poddanej naturalnemu procesowi starzenia. Kula ma estetykę steampunkową.
„Ciekawa jest <<Kula>> Radosława Skóry, geometryczna forma, wpisująca się pomiędzy dwa historyczne budynki, posiadająca wewnętrzną i zewnętrzną warstwę, obie dostępne widzowi. Kula od zawsze jest figurą idealną o wielu znaczeniach, tutaj z defektem, gdzie idealność jest zachwiana przez załamania. To także korespondencja z tradycją, gdy figury oglądano tylko od zewnątrz, a idealność form popularnych w renesansie czy klasycyzmie były często wykorzystywane, zwłaszcza klasycyzm popularyzował np. budynki w kształcie kuli (C.N. Ledoux, E. Boulle)”.
– Paulina Zarębska-Denysiuk, krytyczka sztuki
Radosław Skóra – urodzony w 1978 r. w Lublinie. Ukończył Wydział Artystyczny Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie w 2003 roku. W 2020 r. obronił doktorat na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Pracuje na stanowisku adiunkta w Zakładzie Intermediów i Rzeźby na Wydziale Artystycznym UMCS. Prowadzi prace badawcze w zakresie rzeźby tradycyjnej, monumentalnej i małej formy rzeźbiarskiej, w szczególności podejmuje problematykę skali w rzeźbie i oddziaływania obiektów rzeźbiarskich w kontekście oddziaływania na widza i przestrzeń ekspozycji. Jest autorem 6 wystaw indywidualnych. Brał udział w 20 wystawach zbiorowych. Uhonorowany III nagrodą za rzeźbę „Drzewo” (XII Międzynarodowy Jesienny Salon Sztuki, BWA Ostrowiec Świętokrzyski, 2014) oraz Grand Prix za rzeźbę „Drzewo II” (XIII Międzynarodowy Jesienny Salon Sztuki, BWA Ostrowiec Świętokrzyski, 2016). Sam o swojej działalności artysta mówi: „Kubizujące formy stalowych rzeźb są odbiciem form architektonicznych na tle natury. Monumentalne formy rzeźbiarskie to swoiste pomniki przyrody, mające ukazywać moc natury wobec działalności człowieka, która, mimo zadawanych jej ran, czeka tylko na promień światła, by się odrodzić”.
