Kompozycja stanowi początkowy epizod cyklu rzeźbiarskiego pod ogólnym tytułem „Euforia Bytu i Ból Egzystencji”. Praca jest dedykowana osobom, w szczególności kobietom, skrzywdzonym agresją fizyczną i psychiczną, borykającym się z traumą pourazową, poczuciem pustki i utraty. Jest to próba odnalezienia plastycznego ekwiwalentu stanu psychicznego po doznanym gwałcie, zburzeniu dziewiczej harmonii osobowości, radości życia, oraz pozytywnych perspektyw rozwoju i samorealizacji. Forma stanowi plastyczną metaforę zastygnięcia w bólu, odgrodzenia się „opancerzeniem”, rozpaczliwej ochrony resztek tego, co zbrukane i niemożliwe do odzyskania lub naprawienia.
Józef Murzyn — urodzony w 1960 r. w Wiśniowej (woj. małopolskie). Absolwent PLSP w Nowym Wiśniczu. W latach 1982 – 1987 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie otrzymał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Stefana Borzęckiego. Od 1986 r. pracownik naukowo-dydaktyczny ASP w Krakowie, profesor zwyczajny. W latach 2008 – 2016 był dziekanem Wydziału Rzeźby, a w latach 2012-2016 członkiem Rady Programowej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
Uprawia rzeźbę i malarstwo. Zajmuje się teorią i praktyką kształcenia artystycznego. Uczestnik wielu sesji i konferencji naukowych dotyczących nauczania sztuki. Autor tekstów o sztuce i kształceniu w zakresie sztuk plastycznych. Prowadzi dyplomującą Pracownię rzeźby na Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie. Jest aktywnym uczestnikiem życia artystycznego regionu i kraju. Legitymuje się udziałem w kilkudziesięciu prezentacjach zbiorowych w kraju i za granicą. Jest autorem około trzydziestu wystaw indywidualnych, w tym wystawy retrospektywnej w Galerii Muzeum Rzeźby Polskiej w Orońsku w 2012 roku, poświęconej jubileuszowi 25-lecia twórczości. Wielokrotnie odznaczany, w tym: Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
